ஒரு பாடல்; சூப்பர் ஹிட் பாடல்.. அதுவும் நமக்கு மிகப்பிடித்த பாடல். ஆனால் அந்த பாடலை கேட்டாலே தலை தெறிக்க ஓடுமளவு அந்தப்பாடலின் மீது பயமிருந்தால் எப்படியிருக்கும்?
இது அப்படி ஒரு சோகக்கதை..
*
கொங்கு பொறியியல் கல்லூரியில் இளநிலை இரண்டாமாண்டு. விடுதி அறையில் எப்பவும் பேச்சும், கிண்டலும், சிரிப்பும் மிக முக்கியமாக வாக்மேனும் பாட்டும் என மகிழ்ந்திருந்த நாட்கள். அது ”Unit Test” நடந்து கொண்டிருந்த சமயம். நமக்கெல்லாம் செமஸ்டர் பரிச்சையையே On the Spot எழுதின வரலாறு உண்டு. அந்த பெருமைக்கு மேலும் பெருமை சேர்க்கும்படி, சாதாரண நாட்களில் இருக்கும் கொண்டாட்டம் தேர்வு சமயங்களில் மேலும் பெருகும். அந்த சமயம் ஒரு முன்னணி நடிகரின் புதுப்படத்தின் பாடல் வெளியாகியிருந்தது. வழக்கம்போல் பெருந்துறை நாதன் மியூசிகல்ஸில் இருந்து கேசட் வாங்கி வந்திருந்தான் அறை நண்பன். படத்தின் அத்தனை பாடல்களும் நன்றாக இருந்த போதும், படத்தில் இடம்பெற்றிருந்த ஒரு காதல் தோல்விப் பாடல் எங்கள் அனைவருக்கும் மிகவும் பிடித்துப்போனது. தொடர்ந்து வந்த அத்தனை நாட்களும் (வாக்மேன் பிரச்சனை செய்த ஓரிரு நாட்கள் தவிர) அப்பாடல் எங்கள் அறையை நிறைத்தது. இதற்கிடையே அதுபாட்டுக்கு ஒருபக்கம் Unit தேர்வுகளும் நடந்து முடிந்தன. அன்றாடம் அந்தப்பாடலை கேட்பது ஒரு அன்னிச்சைச் செயலாகவே மாறிப்போனது.
.
ஒருவழியாக எல்லா தேர்வு முடிகளும் தெரிய வந்த வார இறுதி அது. அறையில் இருந்த நால்வரில் ஒரு நண்பன், ரெண்டு பேப்பர் தவிர எல்லாத்துலயும் கப்பு வாங்கியிருந்தான். (கப்பு – பெயில்). பையனும் கொஞ்சம் நல்லா படிக்கிற பயதான். பரிச்சையும் சுமாரா எழுதியிருந்ததாக சொல்லியிருந்தான். அதுல பாருங்க, பாஸாயிருந்தவற்றில் ஒரு பேப்பர் செம கஷ்டம். பெயிலாயிருந்த பரிச்சைகள் அப்படி ஒன்றும் கஷ்டமானவையும் இல்லை. பிறகெப்படி பெயிலானான் என திரும்பத்திரும்ப யோசித்து அந்த காரணத்தை அவனே கண்டுபிடித்து சொன்னான். அது வேறொன்னுமில்லை, அவன் பெயிலான பரிச்சை நடந்த எல்லா நாட்களுமோ அல்லது அதற்கு முந்தின தினமோ, நான் மேற்சொன்ன that great songஐ கேட்டுக்கொண்டிருந்தான். அவன் அறையில் இல்லாத ஒரு நாளும், வாக்மேன் பழுதாயிருந்ததற்கு மறுநாளும் நடந்த தேர்வுகளில் மட்டும்தான் தலைவர் பாஸ். நம்பறதுக்கு கஷ்ட்டமா இருந்தாலும் அவன் கைவசமிருந்த DATA POINTS அதை உறுதிப்படுத்தியது. அப்பக்கூட நாங்க அதை நம்பல. ஆனா நாங்க எல்லாரும் அதை ஏத்துக்கற மாதிரி கண்ணார ஒரு Proofing கிடைச்சுது.
.
அன்றைய தினம் லேப் Model exam, கொஞ்சம் ஈஸியான லேப்தான்; ஏற்கனவே நம்மாளுக்கு பாட்டு ராசி இருந்ததால ரெண்டு மூணு நாளா அந்தப்பாட்டு மட்டுமில்லை ரூம்ல எந்தப்பாட்டும் கேட்கல. விடுதி மெஸ்ல சாப்பாடு ரெடியானதுக்கு அடையாளமா பாட்டு போட்டார்கள். நாங்கள் நால்வரும் சாப்பிடப்போனோம். பாதி சாப்பாடுதான் இறங்கியிருக்கும். மெஸ்ஸின் ஸ்பீக்கரிலிருந்து மெல்லிய புல்லாங்குழல் இசை ஒலிக்கலானது. நம்மாளு முகத்துல கோவமா/கவலையா/அழுகையான்னே தெரியாத ஒரு reaction. வேறொன்னுமில்லைங்க, அதுவரை ஒலித்துக்கொண்டிருந்த ஹிந்திப்பாடலை எந்தப்புண்ணியவானோ மாத்தி நம்மாளு பாட்டை போட்டுட்டான். சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு நாங்கள் ஆறுதல் சொன்னோம்; “டேய், லேப் மாடல்ல எல்லாம் எவனையும் பெயிலாக்க மாட்டாங்க.. நீயா எதாவது நினைச்சுக்காம ஒழுங்கா பண்ணு…”. போகும்போது நல்லா தெரிகியமாதான் போனான், வரும்போது மார்க்கோட வந்தான். இம்முறையும் கப்பு. இப்ப அந்த பாட்டுக்கும் அவனுக்குமான ராசியை நாங்களே நம்பத்தொடங்கியிருந்தோம்.
அதன்பின் வந்த மற்றெல்லா பரிச்சைக்கும் நாங்கள் அந்தப்பாடலில் இருந்து அவனை மட்டுமல்ல எங்களையும் காத்துக்கொண்டோம். அடுத்தடுத்து வந்த மற்ற பாடல்களால், கிட்டத்தட்ட அப்பாடல் கேட்பதும், அப்படி ஒரு பாடல் இருக்கிறது என்பதும் மறந்து போயிருந்தது.
*
அந்த வருடத்தின் செமஸ்டர் தேர்வு, இறுதிப்பரிச்சையோ அல்லது அதற்கு முந்தின தேர்வோ நினைவில்லை. தேர்வுக்கு முந்தின நாள் மாலை, கல்லூரி மேட்டில் இருக்கும் கடைக்கு தேநீர் அருந்த சென்றிருந்தோம். கடையில் ஏதோ ஒரு பழைய பாடல் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. நண்பன் ஜாக்கிறதையாய் அதை நிறுத்திவிட்டான். வெகு சந்தோஷமாய் தேநீர் அருந்தியாகிவிட்டது. திரும்பி வந்து கொண்டிருக்கும் போது கடையில் ஒலித்துக்கொண்டிருந்த டேப் ரிக்கார்டரை நண்பன் நிறுத்திய காட்சியை சொல்லிச் சொல்லி சிரித்துக்கொண்டிருந்தோம். அந்த சந்தோஷம் 5 நிமிடம் கூட நிலைக்கவில்லை. ஒரு மினி பேருந்து கடந்து சென்றது. அத்தனை பேரும் பேயறைந்தது போலானோம், நண்பனோ திகிலடித்து நின்றிருந்தான். கடந்து சென்ற மினி பேருந்தில் வெகு சத்தமாய் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது அந்தப்பாடல்...
அப்புறமென்ன அந்த பரிச்சையை அவன் அடுத்த செமஸ்டரில்தான் க்ளியர் பண்ணினான்.
*
இவ்வளவு சிறப்புக்குரிய அப்பாடலின் சுட்டி இதோ :
https://www.youtube.com/watch?v=zOj2p01XkIc
மிக முக்கியமான குறிப்பு : பின்விளைவுகளுக்கு நிர்வாகம் பொறுப்பல்ல
UPDATE :
நேற்றிரவுதான் இந்த போஸ்ட்டை பதிவேற்றினேன்... இன்று காலை அலுவலகம் கிளம்பினேன்... பாதி வழியில் வண்டி பஞ்சர்... :(
:)
இது அப்படி ஒரு சோகக்கதை..
*
கொங்கு பொறியியல் கல்லூரியில் இளநிலை இரண்டாமாண்டு. விடுதி அறையில் எப்பவும் பேச்சும், கிண்டலும், சிரிப்பும் மிக முக்கியமாக வாக்மேனும் பாட்டும் என மகிழ்ந்திருந்த நாட்கள். அது ”Unit Test” நடந்து கொண்டிருந்த சமயம். நமக்கெல்லாம் செமஸ்டர் பரிச்சையையே On the Spot எழுதின வரலாறு உண்டு. அந்த பெருமைக்கு மேலும் பெருமை சேர்க்கும்படி, சாதாரண நாட்களில் இருக்கும் கொண்டாட்டம் தேர்வு சமயங்களில் மேலும் பெருகும். அந்த சமயம் ஒரு முன்னணி நடிகரின் புதுப்படத்தின் பாடல் வெளியாகியிருந்தது. வழக்கம்போல் பெருந்துறை நாதன் மியூசிகல்ஸில் இருந்து கேசட் வாங்கி வந்திருந்தான் அறை நண்பன். படத்தின் அத்தனை பாடல்களும் நன்றாக இருந்த போதும், படத்தில் இடம்பெற்றிருந்த ஒரு காதல் தோல்விப் பாடல் எங்கள் அனைவருக்கும் மிகவும் பிடித்துப்போனது. தொடர்ந்து வந்த அத்தனை நாட்களும் (வாக்மேன் பிரச்சனை செய்த ஓரிரு நாட்கள் தவிர) அப்பாடல் எங்கள் அறையை நிறைத்தது. இதற்கிடையே அதுபாட்டுக்கு ஒருபக்கம் Unit தேர்வுகளும் நடந்து முடிந்தன. அன்றாடம் அந்தப்பாடலை கேட்பது ஒரு அன்னிச்சைச் செயலாகவே மாறிப்போனது.
.
ஒருவழியாக எல்லா தேர்வு முடிகளும் தெரிய வந்த வார இறுதி அது. அறையில் இருந்த நால்வரில் ஒரு நண்பன், ரெண்டு பேப்பர் தவிர எல்லாத்துலயும் கப்பு வாங்கியிருந்தான். (கப்பு – பெயில்). பையனும் கொஞ்சம் நல்லா படிக்கிற பயதான். பரிச்சையும் சுமாரா எழுதியிருந்ததாக சொல்லியிருந்தான். அதுல பாருங்க, பாஸாயிருந்தவற்றில் ஒரு பேப்பர் செம கஷ்டம். பெயிலாயிருந்த பரிச்சைகள் அப்படி ஒன்றும் கஷ்டமானவையும் இல்லை. பிறகெப்படி பெயிலானான் என திரும்பத்திரும்ப யோசித்து அந்த காரணத்தை அவனே கண்டுபிடித்து சொன்னான். அது வேறொன்னுமில்லை, அவன் பெயிலான பரிச்சை நடந்த எல்லா நாட்களுமோ அல்லது அதற்கு முந்தின தினமோ, நான் மேற்சொன்ன that great songஐ கேட்டுக்கொண்டிருந்தான். அவன் அறையில் இல்லாத ஒரு நாளும், வாக்மேன் பழுதாயிருந்ததற்கு மறுநாளும் நடந்த தேர்வுகளில் மட்டும்தான் தலைவர் பாஸ். நம்பறதுக்கு கஷ்ட்டமா இருந்தாலும் அவன் கைவசமிருந்த DATA POINTS அதை உறுதிப்படுத்தியது. அப்பக்கூட நாங்க அதை நம்பல. ஆனா நாங்க எல்லாரும் அதை ஏத்துக்கற மாதிரி கண்ணார ஒரு Proofing கிடைச்சுது.
.
அன்றைய தினம் லேப் Model exam, கொஞ்சம் ஈஸியான லேப்தான்; ஏற்கனவே நம்மாளுக்கு பாட்டு ராசி இருந்ததால ரெண்டு மூணு நாளா அந்தப்பாட்டு மட்டுமில்லை ரூம்ல எந்தப்பாட்டும் கேட்கல. விடுதி மெஸ்ல சாப்பாடு ரெடியானதுக்கு அடையாளமா பாட்டு போட்டார்கள். நாங்கள் நால்வரும் சாப்பிடப்போனோம். பாதி சாப்பாடுதான் இறங்கியிருக்கும். மெஸ்ஸின் ஸ்பீக்கரிலிருந்து மெல்லிய புல்லாங்குழல் இசை ஒலிக்கலானது. நம்மாளு முகத்துல கோவமா/கவலையா/அழுகையான்னே தெரியாத ஒரு reaction. வேறொன்னுமில்லைங்க, அதுவரை ஒலித்துக்கொண்டிருந்த ஹிந்திப்பாடலை எந்தப்புண்ணியவானோ மாத்தி நம்மாளு பாட்டை போட்டுட்டான். சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு நாங்கள் ஆறுதல் சொன்னோம்; “டேய், லேப் மாடல்ல எல்லாம் எவனையும் பெயிலாக்க மாட்டாங்க.. நீயா எதாவது நினைச்சுக்காம ஒழுங்கா பண்ணு…”. போகும்போது நல்லா தெரிகியமாதான் போனான், வரும்போது மார்க்கோட வந்தான். இம்முறையும் கப்பு. இப்ப அந்த பாட்டுக்கும் அவனுக்குமான ராசியை நாங்களே நம்பத்தொடங்கியிருந்தோம்.
அதன்பின் வந்த மற்றெல்லா பரிச்சைக்கும் நாங்கள் அந்தப்பாடலில் இருந்து அவனை மட்டுமல்ல எங்களையும் காத்துக்கொண்டோம். அடுத்தடுத்து வந்த மற்ற பாடல்களால், கிட்டத்தட்ட அப்பாடல் கேட்பதும், அப்படி ஒரு பாடல் இருக்கிறது என்பதும் மறந்து போயிருந்தது.
*
அந்த வருடத்தின் செமஸ்டர் தேர்வு, இறுதிப்பரிச்சையோ அல்லது அதற்கு முந்தின தேர்வோ நினைவில்லை. தேர்வுக்கு முந்தின நாள் மாலை, கல்லூரி மேட்டில் இருக்கும் கடைக்கு தேநீர் அருந்த சென்றிருந்தோம். கடையில் ஏதோ ஒரு பழைய பாடல் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. நண்பன் ஜாக்கிறதையாய் அதை நிறுத்திவிட்டான். வெகு சந்தோஷமாய் தேநீர் அருந்தியாகிவிட்டது. திரும்பி வந்து கொண்டிருக்கும் போது கடையில் ஒலித்துக்கொண்டிருந்த டேப் ரிக்கார்டரை நண்பன் நிறுத்திய காட்சியை சொல்லிச் சொல்லி சிரித்துக்கொண்டிருந்தோம். அந்த சந்தோஷம் 5 நிமிடம் கூட நிலைக்கவில்லை. ஒரு மினி பேருந்து கடந்து சென்றது. அத்தனை பேரும் பேயறைந்தது போலானோம், நண்பனோ திகிலடித்து நின்றிருந்தான். கடந்து சென்ற மினி பேருந்தில் வெகு சத்தமாய் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது அந்தப்பாடல்...
அப்புறமென்ன அந்த பரிச்சையை அவன் அடுத்த செமஸ்டரில்தான் க்ளியர் பண்ணினான்.
*
இவ்வளவு சிறப்புக்குரிய அப்பாடலின் சுட்டி இதோ :
https://www.youtube.com/watch?v=zOj2p01XkIc
மிக முக்கியமான குறிப்பு : பின்விளைவுகளுக்கு நிர்வாகம் பொறுப்பல்ல
UPDATE :
நேற்றிரவுதான் இந்த போஸ்ட்டை பதிவேற்றினேன்... இன்று காலை அலுவலகம் கிளம்பினேன்... பாதி வழியில் வண்டி பஞ்சர்... :(
:)
No comments:
Post a Comment